رویکرد ذهنی ریشه در رویکردهای دلبستگی و روان پ ویشی دارد و هدف اصلی آ ن
گسترش ظرفیت های ذهنی سازی والد و کودک است. ظرفیت ذهنی سازی به معنای توانایی درک و در نظر داشتن دنیای ذهنی) دنیای
ذهنی شامل احساسات، افکار، امیال و نیات( خود و دیگران وتعامل این دو فضای ذهنی در یک رابطه است. در واقع والد و کودک به این
توانایی می رسند که در روابط خود فراتر از مشاهده ی رفتار رفته و بتوانند به دنیای درونی خود و دیگری کنجکاو شوند. الز م به ذکر است
که رویکرد ذهنی سازی در کار با کودکان از طریق بازی یا گفت گو انجام می شود. در روابط والد و نوزاد نیست از طریق تحلیل و مشاهده
روابط و الد و نوزاد قابل انجام است.